یین و یانگ چرخه تعادل

جهان هستی و نظام طبیعت به وسیله تضاد دو قطب منفی«یین» و مثبت«یانگ» در تعادل است و این تضاد در همة موجودات وجود دارد.

همواره در درون قطب مثبت یک نیروی بالقوه منفی و در قطب منفی نیز یک نیروی بالقوه مثبت وجود دارد. در عظمت‌ها، ضعف‌ها نهفته و در ضعف‌ها، عظمت‌ها پنهان است. این دو قطب در حالی که در حرکت هستند، مسیر حرکت و تغییر آنها در یک فضای بسته به شکل دایره نشان داده می‌شود و این نشانگر آن است که در جهان هستی بین دو قطب، حرکت و تغییر و تحول منظم و پی در پی وجود دارد که حرکت یکی موجب تغییر دیگری می‌شود. هر قدر نیکی افزون گردد، بدی نقصان می‌پذیرد و بالعکس.

همان‌گونه که دو انرژی «یین» و «یانگ» باید در جهان هستی در تعادل باشند، در انسان نیز باید به منظور سلامتی جسم و روان در حالت توازن قرار گیرند. یین و یانگ یک زوج نیروی همزیست و مکمل اند که همواره و بدون هیچ وقفه ای در این جهان فعالیت می کنند. قسمت سیاه دایره یین نامیده می شود. یین می تواند معرف هر چیزی در این جهان هستی از قبیل : خامی یا ناپختگی ـ جوانی یا نادانی منفی بودن تاریکی و یا سیاهی - تخیلی بودن- ماه - شب و غیره باشد. قسمت دیگری که این چرخه را کامل می کند یانگ نامیده  می شود که نماینده  پختگی ـ پیری یا دانایی- مثبت بودن – روشنایی یا سفیدی – سفتی و استواری – واقعیت پسندی – خورشید - روز و غیره میباشد.

اشتباه رایجی که قالبا مرتکب شده بودیم این است که این نماد یین و یانگ را به مثابه گونه ای دوگانه در نظر می گرفتیم. تا وقتی که این جوهر یگانه را به دو قطب تقسیم می کنیم از درک حقیقت عاجزیم. در واقع جزء مکمل هر شیئی در خود او قرار دارد و تنها این ادراک و ذهن انسان است که آنها را به دو دسته مخالف تقسیم می کند.  خورشید وجودی مخالف ماه نیست آنها مکمل یکدیگر بوده و وجود هر کدامشان لازم و ملزوم وجود دیگری است. ما نیز نمی توانیم بدون وجود هر یک از آنها به زیستن ادامه دهیم. به همین ترتیب زن جنس مخالف نیست مکمل وجود مرد است چرا که بدون وجود زن ممکن نیست مردی بر صحنه خاک پدید آید و عکس این مطلب نیز صادق است. یگانگی یین و یانگ لازمه زندگی است. اگر یک دوچرخه سوار را در نظر بگیریم که می خواهد به سوی مقصد مشخصی حرکت کند در میابیم که او نمی تواند به طور هم زمان با هر دو پا رکاب بزند. به همین ترتیب اگر هم اصلا" رکاب نزند از رسیدن به مقصد باز خواهد ماند. برای آنکه به جلو حرکت کند مجبور است به طور متناوب به یکی از رکاب ها فشار بیاورد و رکاب دیگر را آزاد بگذارد. در اینجا عمل حرکت کردن رو به جلو مستلزم هماهنگی و اتحاد بین دو عمل فشار دادن و آزاد کردن متناوب رکابها می باشد. بنابر این هر نیرویی عامل به وجود آورنده نیروی دیگری می باشد. در نماد یین و یانگ نقطه سفیدی در قسمت سیاه و نقطه سیاهی در قسمت سفید وجود دارد. این نقاط نشان دهنده تعادل در زندگی انسانها و طبیعت است. چرا که هیچ موجودی نمی تواند با کنار نهادن یکی از این دو نیرو و حرکت افراطی به سوی دیگر مدت زیادی زنده بماند. فرقی نمی کند که این جهت گیری افراطی به سوی مثبت باشد یا منفی. بنابراین نرمی و آرامی باید با وجود محکمی و استواری آمیخته باشد و محکمی و استواری با جوهر نرمی و آرامش. به همین دلیل است که یک مسافر و حتی همسفر در کنگره باید مانند فنر انعطاف پذیر باشد. درختان خشک و انعطاف ناپذیر در اثر وزش باد به آسانی می شکنند. بنابراین مثلاً در ورزش ـ عشق ورزیدن ـ تحصیل ـ ازدواج  و یا هر خطی از خطوط دیگر زندگی انسان باید تعادل داشته باشد باید ملایم و مهربان باشد اما نه تا سرحد افراط. راسخ و استوار باشد اما نه خشن و نا مهربان و اگر قدرتی هم دارد باید با لطافت و ملایمت قدرت خویش را حفظ کند. قاطعیت و استواری اگر با ملایمت آمیخته نباشد قدرتمندی به حساب نمی آید. بدین ترتیب اگر کسی بتواند نرمی و ملایمت خویش را با قاطعیت و راسخ بودن همراه کند هیچ کس نمی تواند از دیوار بلند دفاعی او عبور کند. این اصل پیروی از اعتدال بهترین وسیله را برای محافظت از آدمی فراهم می آورد. چراکه ما وجود این یگانگی (یین و یانگ) را در صور پنهان و آشکار آدمی و حتی در دل طبیعت را باور داریم همانگونه که در مقوله دانایی آموزش و تکامل در جمع صورت میگیرد به همان میزان تفکر و تمرکز در تنهایی شکل پیدا می کند و آن را با دوگانگی و ضدیت در هم نمی آمیزیم. ما با فاصله گرفتن از هر دو سوی افراط و تفریط فضایی از آرامش خیال فراهم می آوریم. حتی اگر به یکی از دو سوی افراط و تفریط متمایل شویم مجبور خواهیم شد به منظور مهار آن همراهش به حرکت درآییم. این گام نهادن در راه افراطی که بدون اتصال و پیوستگی با آن صورت می گیرد خلاصی از آن به شمار می رود. هنگامی که حرکت به یکی از دو نهایت یین و یانگ می رسد واکنشی آغاز می گردد. یعنی هنگامی که یانگ به نهایت می رسد به یین تبدیل می گردد و هنگامی که یین ( که به وسیله یانگ فعال شده ) به نهایت می رسد دوباره به حالت یانگ باز می گردد به همین دلیل است که هر یک از آنها علت و معلول دیگری به شمار می رود. مثلا هنگامی که کسی خیلی کار می کند خسته شده و مجبور به استراحت می گردد ( از یانگ به یین ) و پس از استراحت می تواند دوباره به کار و فعالیت بپردازد ( بازگشت از یین به یانگ ). این تبدیل بی پایان یین و یانگ همواره ادامه دارد تا هنگامی که یک مرحله از سیکل هستی به پایان خود برسد